25 Δεκεμβρίου 2013

Καλες Γιορτες σε ολους με ΥΓΕΙΑ...

Θα ηθελα να ευχηθω σε ολους εσας που διαβαζετε ή οχι αυτο το ταπεινο blog που για μενα ειναι το νησι μου, ο ψυχολογος μου... που οταν πνιγομαι και θελω να βγαλω πραγματα προς τα εξω απλα τα γραφω... και μετα νιωθω πιο δυνατος να συνεχισω... καλες γιορτες, καλα Χριστουγεννα με ΥΓΕΙΑ τιποτε αλλο... ολα τα αλλα ειναι δευτερα... να μου πεις οση εχουμε ΥΓΕΙΑ θελουμε ολα τα αλλα το ξερω... αλλα ας αναλογιζομαστε οτι ειμαστε τυχερη μονο και μονο με την ΥΓΕΙΑ μας... και με προσπαθεια και υπομονη θα κατακτησουμε ολους μας τους στοχους σε αυτους τους δυσκολους καιρους... Λοιπον καλη δυναμη και καλες γιορτες να εχουμε!!!!
Και θα ηθελα να αφιερωσω ενα τραγουδι σε μενα... ενα τραγουδι που ειχα παρα παρα πολυ καιρο να ακουσω...





Χτυπά το τηλέφωνο, δεν το σηκώνω
Κουδούνια χτυπάνε και δεν ανοίγω
Για ό,τι κι αν κάνω εμένα χρεώνω
Και θέλω σε μένα να καταλήγω
Ανήκω σε μένα και στα όνειρα μου
δεν θέλω κανένα μες στη μοναξιά μου
Με λένε παράξενο, δε με πειράζει
μα κάνω για μένα ό,τι μ’ αρέσει
Κουράστηκα τόσο, γι’ αυτό και με νοιάζει
ξανά η καρδιά μου να μην πονέσει...



Ευχαριστω για την στηριξη..!!!

Χρονια μας πολλα!!!


18 Δεκεμβρίου 2013

Και να μαι παλι εδω...Μονος...

Και να μαι παλι εδω... Αυτη τη φορα μονος... πλεον θα ειμαι μονος... τελειωσε ο ερωτας της για μενα... δε πειραζει ετσι ειναι αυτα... σε αλλους κραταν πολυ... σε αλλους λιγο... το θεμα ειναι να το νιωσεις... και γω το ενιωσα... δυνατα τοσο δυνατα που φοβηθηκα μηπως μου φυγει η καρδια...! Δεν ειναι υπερβολη... θα σας εξηγησω σιγα σιγα... γιατι ακομα μαζευω τα κομματια μου... Και το κακο εφυγε στα ξαφνικα... ουτε αντιο... ουτε ενα βλεμμα... τιποτα... το μοναδικο που ξερω πλεον ειναι οτι πρεπει να συνεχισω... να βρω στοχους για να σηκωθω να τους κυνηγησω... δυσκολο... και μεσα στα Χριστουγεννα... τελικα δεν μου πανε τα Χριστουγεννα... τα πιο σημαντικα ατομα για μενα... τοτε με αφηνουν... και παντα ξαφνικα... και ποτε δε με αφηνουν να πολεμησω... να παλεψω... οπως ειπα σιγα σιγα θα τα βγαλω ολα... τωρα το μοναδικο που θελω να πω ειναι οτι μεσα στο χαος που με κραταει αιχμαλωτο βρισκω διεξοδο σε ενα καινουργιο τραγουδι... δε ξερω γιατι... δε ξερω αν θελω να της το αφιερωσω... δεν ξερω τιποτα... ξερω σιγουρα μονο οτι μου λειπει ενα κομματι μου... δε ξερω αν θα το ξαναβρω... δεν ξερω... θα αφησω τους στιχους να μιλησουν λιγο και τα λεμε παλι... ειπαμε siopileskepseis που δεν ακουγονται... που δεν τις ακουει κανεις... που απλα πρεπει να γραφτουν εδω... για να μας δωσουν κουραγιο... ευχαριστω... καληνυχτα...



Κάθε μέρα ρωτούσα το θεό κι απορούσα
γιατί δε σ' έχω βρει.
Σ 'ό,τι κάνω είσαι μέσα και με όλα τα μέσα σ 'έχω μες τη ζωή.

Έρωτά μου κρυφέ, δε σε βρίσκω ποτέ
Όταν έχω απόλυτη ανάγκη
Μα όταν έρχεσαι συ με πηγαίνεις εκεί
Που τα όνειρα δεν είναι απάτη

Να μείνεις εδώ μη χαθείς
Στιγμές μοιραστήκαμε εμείς
Στιγμές που πονάνε,
φωνές που γελάνε,
ζωές που ζητώ να φανείς

Να μείνεις εδώ μια φορά
Το αύριο θα ναι μετά
Η αγάπη θα έχει
Καρδιά που αντέχει
Κι εμείς να κρατάμε γερά

Να μείνεις εδώ μια φορά

Η ανάγκη πιο πέρα να μου λες καλημέρα
Να ξυπνάμε μαζί
να γελάς, να λυπάσαι σ' όλα πλάι μου να 'σαι
συντροφιά μου εσύ


30 Μαΐου 2013

Κοιμόμαστε ακόμα... δυστυχώς!!

Είμαστε στο 2013... Όλοι πλέον είναι μορφωμένοι με τις σπουδές τους, τις ξένες γλώσσες τους!! Το θέμα πλέον ότι όλα αυτά έχουν γίνει μια απλή τυποποίηση, μια μασημένη τροφή για να λένε όλοι και να καυχιώμαστε κοίτα το παιδί μου έχει πάει πανεπιστήμιο... έκανε μεταπτυχιακό!!! ξέρει αγγλικά!!!!! Αχ πόσο έξυπνο είναι... ενώ εγώ... τίποτα!! μόνο τρεις τάξεις δημοτικού πήγα... Και τα πιστεύουμε κιόλας (Ότι είμαστε έξυπνοι, ενώ κοιμόμαστε βαθιά...!!!!) Και στην ουσία το παιδί μας είναι ένα προβατάκι δεν ξέρει γιατί μαθαίνει μαθηματικά, ούτε γιατί μαθαίνει ιστορία... αλλά για μας το μόνο πράγμα είναι... να τα μάθει όλα αυτά μην πει ο γείτονας... Όλοι πλέον έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά κανείς μας!!! δεν ξέρει τι πάει να πει κοινωνική μόρφωση!!!! Και γίναμε όλοι μας βολεψάκηδες, παρτάκηδες, αναίσθητοι!! Γίναμε τα πρόβατά τους!! Ιστορία μαθαίνουμε για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη!!! Έτσι μου έλεγε ο παππούς μου!! Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά που σε πολλούς θα φαίνονται τρελά παράλογα και ίσως έχουν αντιρρήσεις!! Απλά τα πράγματα έγιναν έτσι όπως ήθελαν... Αυτό με πειράζει... Και τη θέλω να πω;;; 

Κάποιος το 1885 με 1890 είπε... 

"Η αλήθεια πρέπει να κρατηθεί μυστική, και αυτά που θα μαθαίνουν οι μάζες πρέπει να είναι ανάλογα της περιορισμένης τους αντίληψης" 

Δεν ξυπνάμε!! Δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας!!! Δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας!!!

Κρίση είχαν πάντα αλλά και τότε μερικοί φώναζαν και τα έλεγαν!! Αλλά τότε δεν μπορούσαν να ακουστούν!! Τώρα μπορούμε... γιατί μια είδηση μέσω internet έχει διαβαστεί σε όλον τον κόσμο μέσα σε μερικές ώρες... Μην αδιαφορούμε...

Να δούμε μερικά από αυτά που λέγαν τότε...

1. Τα χρήματα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακό αφεντικό.

2. Η εξουσία πάνω στο εισόδημα ενός ανθρώπου ισοδυναμεί με εξουσία επάνω στη θέλησή του.

3. Όταν βάζεις φόρους και όταν κουρεύεις πρόβατα, καλό είναι να σταματάς πριν γδάρεις το πετσί.

4. Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας, από την εξουσία, την αστυνομία και το στρατό μαζί.

5. Είναι ευκολότερο να ληστέψεις ιδρύοντας μια τράπεζα παρά απειλώντας έναν ταμία.

6. Η φορολογία είναι ένας σοφιστικέ τρόπος να απαιτείς λεφτά απειλώντας.

7. Το να εισπράττεις περισσότερους φόρους απ’ όσο είναι απολύτως απαραίτητο, είναι έννομη ληστεία.

8. Χωρίς αμφιβολία, υπάρχει πρόοδος. Ο μέσος άνθρωπος πληρώνει διπλάσιο φόρο σήμερα από το μισθό που έπαιρνε πριν.

9. Η διαφορά ανάμεσα στο θάνατο και στους φόρους είναι ότι ο θάνατος δεν γίνεται χειρότερος κάθε φορά που συνεδριάζει το Συμβούλιο.


Ένα πρόβατο που θέλει το πετσί του...

21 Μαΐου 2013

Είμαι μορφωμένος τελικά;

Ο Σωκράτης έζησε στην Αθήνα (το 470 π.Χ. ή 469 π.Χ. - 399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας. Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί.

Λίγα λόγια για να ξέρουμε την ιστορία μας... 


Ο Σωκράτης ρωτήθηκε: Πότε θα είμαι μορφωμένος δάσκαλε; Και απάντησε...

«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς… Ποιους ανθρώπους θεωρώ εγώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ’όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές 

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική…

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές…

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα…

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους…

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους…

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»

Οπότε εγώ ακόμα μορφώνομαι και ας έκανα ανώτατες σπουδές... Εσείς...;

24 Φεβρουαρίου 2013

Τέχνη... με όλη τη σημασία της...

Και να μαι πάλι εδώ... και να μαι πάλι... στον κόσμο της blogοσφαιρας, να ξαναγράφω... Μετά από μια άσχημη περίοδο ξαναγύρισα πιο δυνατός, πιο έτοιμος, πιο σίγουρος... λοιπόν πάμε πάλι να ξαναγράψουμε τις siopileskepseis μας...

Μια αναζήτηση στο wiki για το τι είναι τέχνη... και παίρνεις αυτό:

Η τέχνη βασίζεται στην εμπειρία και στο ταλέντο. Αποτελεί έναν ευρύτερης ερμηνείας όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε την διαδικασία, της οποίας προϊόν είναι κάτι το μη φυσικό, το οποίο ακολουθεί τους κανόνες του δημιουργού. Κατά συνέπεια όροι με κοινή ρίζα όπως τεχνικό, τεχνίτης, καλλιτέχνης αποδίδονται σε ανθρώπινες δημιουργίες, τρόπους έκφρασης και δραστηριότητες αυθαίρετες με τη ροπή του φυσικού κόσμου. Στον Δυτικό κόσμο η τέχνη περιγράφεται ως art, από το Λατινικό ars που εν μέρει σημαίνει "διακανονίζω, διευθετώ".

Καλές τέχνες: Αρχιτεκτονική, Γλυπτική, Ζωγραφική, Ποίηση, Μουσική, Χορός, Κινηματογράφος (έβδομη τέχνη), Οπτικοακουστικές Τέχνες. Επίσης,Θέατρο, Όπερα, Λογοτεχνία, Χαρακτική, Φωτογραφία (όγδοη τέχνη), Κόμικς ( ένατη τέχνη).

Δε ξέρω από τέχνη, δεν έχω κάνει ποτέ τέχνη... απλά έζησα μια εμπειρία από πολύ κοντά, που εν μέρη θα την μοιραστώ μαζί σας και το αποτέλεσμα της πιστεύω ότι κατέληξε σε "τέχνη". Γιατί το λέω αυτό, γιατί το αποτέλεσμα ακολουθεί μόνο τους χτύπους μιας καρδιάς που ψάχνει έναν τρόπο να εκφραστεί, χωρίς να έχει εμπειρία, χωρίς να έχει ταλέντο χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει αυτό... Απλά αυτή η καρδιά δεν είχε στόμα να μιλήσει... και ήθελε να πει πολλά αλλά δεν ήξερε το πως... απλά ήξερε ότι πρέπει...



Λοιπόν η ιστορία έχει ως εξής... Δύο ανθρωποι, ένα κορίτσι και ένα αγόρι 17χρ και 19χρ αντιστοιχα. Μια παιδική σχέση που κυλάει ήρεμα και παιδικά, μέχρι που το κορίτσι καταλήγει στο νοσοκομείο με λευχαιμία και μετά από μακρύ και δύσκολο αγώνα οι δύο τους χωρίζουν βίαια σε μια τρυφερή ηλικία. Το αγόρι μένει πίσω με μια καρδιά σπασμένη και με μια μεγάλη σφαλιάρα στο τη σημαίνει ζωή και το πόσο άδικη είναι μερικές φορές... Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε ανθρώπους που μπορούν να το αντέξουν, που μπορούν να μαζέψουν τα συντρίμμια τους και να συνεχίσουν... Ήταν ξημέρωμα Δευτέρας όταν έφτασα στο νοσοκομείο και τον είδα παγωμένο στο παγκάκι του διαδρόμου... το άσχημο προαίσθημα που έχουμε μερικές φορές... Και όλα κατέρρευσαν... Αμέσως κλείστηκε στο δωμάτιο του, θλίψη, πόνος, δεν μπορούσε να θυμηθεί, να κοιμηθεί, να φάει. Και ξαφνικά οι λέξεις ξεχύνονταν από μέσα του, ένας χείμαρρος που δεν μπορούσε να τον ελέγξει, ούτε να ρωτήσει από που προερχόταν, απλά η καρδιά ώθησε και οι λέξεις πήραν μορφή, η μορφή απέκτησε σύνολο... και μετά από 6 ή 7 μέρες είχε τελειώσει... και μετά κοιμήθηκε έναν ύπνο χωρίς όνειρα... Γράφοντας αυτό το τραγούδι είχε "σωθεί" κατά κάποιο τρόπο... Είχε πάει τόσο βαθιά .. Που ουσιαστικά πρόκειται για τον πόνο που γέννησαν αυτές τις λέξεις... Και όλο αυτό τον βοήθησε να σηκωθεί και πάλι χωρίς να κοιτάει πίσω όλη την ώρα... 

Και το αποτέλεσμα είναι αυτό...



και είναι ΤΕΧΝΗ... 


Υ.Γ
      Δεν μπορείς να σβήσεις το παρελθόν όσο και αν το θες... προχώρα μακριά, μην κοιτάς πίσω... 

29 Ιανουαρίου 2013

Δεν αντέχω άλλο...

Είναι Τρίτη μεσημέρι... Ξύπνιος από το πρωί να τρέχω σε συνεντεύξεις που δεν οδηγούν πουθενά και που πλέον με έχουν κουράσει... κι είμαι μόλις 26... και εκτός ότι από τόσο νωρίς με έχουν κουράσει έχω καταντήσει να έχω υπαρξιακά, κρίση, βαρεμάρα και τεμπελιά στο τέρμα!! Δεν έχω κουράγιο ούτε να κάτσω στο laptop να γράψω... που ήταν το μοναδικό που με χαλάρωνε... Είμαι 26 και κάθομαι σπίτι και ακούω μουσική, με δεμένα τα χέρια, χωρίς να κάνω τίποτα σε μια ηλικία που θα μπορούσα να γυρίζω τον κόσμο με τα χέρια... Αντί να κάνω όνειρα για το μέλλον μου απλά χάνομαι στις προβληματικές σκέψεις μου... του στυλ τι κάνω; που θα πάει όλο αυτό; που πάω; τι θα κάνω στη ζωή μου; να φύγω από την Ελλάδα; κτλ. Θέλω να αλλάξει η Ελλάδα... να γίνει καλύτερη... αλλά τελικά είναι αρκετοί εκείνη που δεν θέλουν να αλλάξει γιατί έχουν βολευτεί... Κρίμα... Και τη ζητάω; Μια δουλειά... και από το τίποτα και την κατάθλιψη που έχω θα πάω στα ουράνια... Βαρέθηκα να ακούω, βαρέθηκα να προχωράνε άτομα που δεν το αξίζουν... βαρέθηκα... Και όλοι έξω από τον χορό κελαηδάνε... κάνε το ένα κάνε το άλλο... όλοι τους φαΐ σκατό και ιδέα... αλλά άλλοι τους βολεύουν... Ίσως αν είχα δουλειά δεν θα τα σκεφτόμουν όλα αυτά... Δεδομένου ότι προτεραιότητα θα είχαν μόνο τα δικά μου όνειρα. Οι συγκυρίες οδήγησαν τις σκέψεις μου, αλλιώς ίσως και εγώ ένα κομμάτι όλου αυτού του συστήματος να ήμουν… Τι άλλο να πω; τι άλλο να κάνω; πλέον το μοναδικό που κάνω είναι να κοιμάμαι, να τρώω και να ψάχνω δουλειά και όπου πάει... Το σίγουρο είναι ότι έχω χάσει τον εαυτό μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να τον επαναφέρω... Οι υποχρεώσεις τρέχουν μέχρι να με καταπιούν... Τεσπα, απλά τα λέω για να σας πω ότι δεν το έχω αφήσει το blog απλά δεν έχω όρεξη... Είναι δύσκολη περίοδος για μένα... Ένα μεγάλο Συγνώμη και σας ευχαριστώ όλους για την στήριξη σας!!!!!!

19 Ιανουαρίου 2013

Δεν είμαι αυτός που θα σου πει...

Πέντε η ώρα το πρωί κι έχω μεγάλο κρίμα
νιώθω πως πάντα στη ζωή μου υπήρξα μόνο θύμα
κι έτσι αρπάζω ένα στυλό κι ανάβω ένα τσιγάρο
κανονικά ακούω ροκ μ' απόψε θα ραπάρω


Τη μέρα κρύβομαι καλά μα είναι βαρύς ο πόνος
έχω πολλούς να μ' αγαπούν μα πάλι νιώθω μόνος
κι έτσι ζητάω διαρκώς μια ταπεινή συγνώμη
που δε με σέρνουν οι καιροί κι έχω δικιά μου γνώμη


Τις νύχτες πριν να κοιμηθώ ανάβω όλα τα φώτα
και προσπαθώ να φοβηθώ όπως φοβόμουν πρώτα
τις νύχτες ντύνομαι παιδί που ψάχνει στο σκοτάδι
μήπως μπορέσει να κρυφτεί στης μάνας του το χάδι


Πρέπει στο internet να μπεις αν θέλεις να φλερτάρεις
και την απάντηση που θες με mail θα την πάρεις
έχουν αλλάξει οι καιροί πεθάναν τα καμάκια
τρώει ο άντρας τη φακή κι η γκόμενα σουβλάκια


Γεια σου μητέρα και μπαμπά που έκανες το παιδί σου
ό, τι θα ήθελες εσύ να ήσουν στη ζωή σου
του έχτισες μία ζωή στους πρόποδες της θλίψης
πέταξε κάτω το σπαθί κι άρχισε καταχρήσεις.


Τις νύχτες φαίνονται αυτοί που λένε την αλήθεια
και το φεγγάρι θα φανεί ό, τι έχεις μες στα στήθια
τις νύχτες ντύνομαι παιδί διαλέγω ένα αστέρι
ίσως μπορέσει να μου πει όσα κανείς δεν ξέρει


Ο Έλληνας φιλοσοφεί με το φραπέ στο χέρι
μιλά σαν να 'τανε σοφός μα τίποτα δε ξέρει
λένε πως μόνο οι αριστεροί μπορούν να γράψουν ποίημα
μα αν είν' η τέχνη αριστερή γιατί έχει τόσο χρήμα;


Θα σ' αγκαλιάσει το γυαλί αν θέλεις να φωνάξεις
σε μια πορεία μπες και συ για βόλτα να ξεσκάσεις
ούτως ή άλλως θα σε πουν μονάχα ό, τι δηλώσεις
ίσως σε κάνουν και θεό το σώμα σου αν δώσεις


Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός και σταματάς το χρόνο
γίνεται ο κόσμος πιο απλός χωρίς χαρά και πόνο
τις νύχτες μοιάζει το κερί με ήλιο π' ανατέλλει
και το δωμάτιο μια γη που μόνο εσένα θέλει


Δεν είμαι αυτός που θα σου πει ποιο είναι το μονοπάτι
μια συμβουλή είν' ο πόνος μου κι άμα τι θέλεις πάρ' τη
δεν είμαι αυτός που έχει βρει όλες τις απαντήσεις
δε σώζω ανθρώπινες ψυχές ούτε και συνειδήσεις


Εφτά η ώρα το πρωί τελειώνει το μελάνι
δε μετανιώνω ούτε στιγμή για ό, τι έχω κάνει
κι έτσι αφήνω το στυλό και το τσιγάρο σβήνω
να μου λερώσουν τ' όνειρο κανένα δεν αφήνω


Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός
...κανένα δεν αφήνω
Γίνεται ο κόσμος πιο απλός
...κανένα δεν αφήνω
Τις νύχτες μοιάζει το κερί
...κανένα δεν αφήνω
Και το δωμάτιο μια γη
...κανένα δεν αφήνω


Στίxοι-Μουσική: Αλέξανδρος Μίχος
Σκηνοθεσία: Μάιρα Στυλιανού


15 Ιανουαρίου 2013

Καινούργια Αρχή...


Καταρχείν, να πω καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία και χίλια συγνώμη που έχω τόσες μέρες να φανώ... αλλά δυστυχώς δεν είχα κουράγιο και χρόνο να γράψω... Οπότε τώρα που τα βρήκα και τα δύο ας τα πούμε...


Επειδή στην Ελλάδα όλα είναι μαύρα για να ξεφύγουμε λίγο πρέπει όλοι να δούμε την ταινία "Η ζωή είναι ωραία" και να σκεφτούμε ότι όλες οι γενιές περάσαν δύσκολα... δεν είμαστε ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία... Και ξέρω ότι υπάρχουν κάποιες φορές (αρκετές τώρα τελευταία) που νιώθουμε άδειοι και ότι η ζωή μας ανούσια. Συμβαίνει σε όλους μας κάποτε, όταν μας λείπει κάτι ή χάσαμε κάτι, αυτό μπορεί να είναι τόσο απλό αλλά και το σημαντικό. Μερικά απλά πράγματα που δίνουν νόημα και χαρά στη ζωή είναι...

Να χαμογελάς
Να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι, στο ραδιόφωνο
Να κάνεις ντους και να παίζεις με τις μπουρμπουλίθρες
Να μαζεύεσαι αργά το βράδυ με παρέα και να συζητάτε
Να είσαι με φίλους
Να γελάς με τα αστεία των άλλων
Να γελάς με τον εαυτό σου
Να γελάς τόσο δυνατό μέχρι να πονέσει η κοιλιά σου!
Να γελάς χωρίς ιδιαίτερο λόγο
Να έχεις κάποιον να σου λέει ότι είσαι όμορφος-η
Να έχεις κάποιον να πεις το πόνο σου
Να μοιράζεσαι τη χαρά σου
Να την πέσεις για ύπνο και να ακούς τον ήχο της βροχής
Να ερωτευτείς
Να νιώθεις ότι υπάρχουν κάποιοι που σε αγαπάνε και νοιάζονται για σένα

Ας κάνουμε αυτά για αρχή και ας ελπίζουμε... Υπομονή σε όλους και καλή αρχή!!!!