Δεν είμαι αυτός που θα σου πει...

Πέντε η ώρα το πρωί κι έχω μεγάλο κρίμα
νιώθω πως πάντα στη ζωή μου υπήρξα μόνο θύμα
κι έτσι αρπάζω ένα στυλό κι ανάβω ένα τσιγάρο
κανονικά ακούω ροκ μ' απόψε θα ραπάρω

Τη μέρα κρύβομαι καλά μα είναι βαρύς ο πόνος
έχω πολλούς να μ' αγαπούν μα πάλι νιώθω μόνος
κι έτσι ζητάω διαρκώς μια ταπεινή συγνώμη
που δε με σέρνουν οι καιροί κι έχω δικιά μου γνώμη

Τις νύχτες πριν να κοιμηθώ ανάβω όλα τα φώτα
και προσπαθώ να φοβηθώ όπως φοβόμουν πρώτα
τις νύχτες ντύνομαι παιδί που ψάχνει στο σκοτάδι
μήπως μπορέσει να κρυφτεί στης μάνας του το χάδι

Πρέπει στο internet να μπεις αν θέλεις να φλερτάρεις
και την απάντηση που θες με mail θα την πάρεις
έχουν αλλάξει οι καιροί πεθάναν τα καμάκια
τρώει ο άντρας τη φακή κι η γκόμενα σουβλάκια

Γεια σου μητέρα και μπαμπά που έκανες το παιδί σου
ό, τι θα ήθελες εσύ να ήσουν στη ζωή σου
του έχτισες μία ζωή στους πρόποδες της θλίψης
πέταξε κάτω το σπαθί κι άρχισε καταχρήσεις.

Τις νύχτες φαίνονται αυτοί που λένε την αλήθεια
και το φεγγάρι θα φανεί ό, τι έχεις μες στα στήθια
τις νύχτες ντύνομαι παιδί διαλέγω ένα αστέρι
ίσως μπορέσει να μου πει όσα κανείς δεν ξέρει

Ο Έλληνας φιλοσοφεί με το φραπέ στο χέρι
μιλά σαν να 'τανε σοφός μα τίποτα δε ξέρει
λένε πως μόνο οι αριστεροί μπορούν να γράψουν ποίημα
μα αν είν' η τέχνη αριστερή γιατί έχει τόσο χρήμα;

Θα σ' αγκαλιάσει το γυαλί αν θέλεις να φωνάξεις
σε μια πορεία μπες και συ για βόλτα να ξεσκάσεις
ούτως ή άλλως θα σε πουν μονάχα ό, τι δηλώσεις
ίσως σε κάνουν και θεό το σώμα σου αν δώσεις

Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός και σταματάς το χρόνο
γίνεται ο κόσμος πιο απλός χωρίς χαρά και πόνο
τις νύχτες μοιάζει το κερί με ήλιο π' ανατέλλει
και το δωμάτιο μια γη που μόνο εσένα θέλει

Δεν είμαι αυτός που θα σου πει ποιο είναι το μονοπάτι
μια συμβουλή είν' ο πόνος μου κι άμα τι θέλεις πάρ' τη
δεν είμαι αυτός που έχει βρει όλες τις απαντήσεις
δε σώζω ανθρώπινες ψυχές ούτε και συνειδήσεις

Εφτά η ώρα το πρωί τελειώνει το μελάνι
δε μετανιώνω ούτε στιγμή για ό, τι έχω κάνει
κι έτσι αφήνω το στυλό και το τσιγάρο σβήνω
να μου λερώσουν τ' όνειρο κανένα δεν αφήνω

Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός
...κανένα δεν αφήνω
Γίνεται ο κόσμος πιο απλός
...κανένα δεν αφήνω
Τις νύχτες μοιάζει το κερί
...κανένα δεν αφήνω
Και το δωμάτιο μια γη
...κανένα δεν αφήνω

Στίxοι-Μουσική: Αλέξανδρος Μίχος

Σκηνοθεσία: Μάιρα Στυλιανού