Δεν αντέχω άλλο...

Είναι Τρίτη μεσημέρι... Ξύπνιος από το πρωί να τρέχω σε συνεντεύξεις που δεν οδηγούν πουθενά και που πλέον με έχουν κουράσει... κι είμαι μόλις 26... και εκτός ότι από τόσο νωρίς με έχουν κουράσει έχω καταντήσει να έχω υπαρξιακά, κρίση, βαρεμάρα και τεμπελιά στο τέρμα!! Δεν έχω κουράγιο ούτε να κάτσω στο laptop να γράψω... που ήταν το μοναδικό που με χαλάρωνε... Είμαι 26 και κάθομαι σπίτι και ακούω μουσική, με δεμένα τα χέρια, χωρίς να κάνω τίποτα σε μια ηλικία που θα μπορούσα να γυρίζω τον κόσμο με τα χέρια... Αντί να κάνω όνειρα για το μέλλον μου απλά χάνομαι στις προβληματικές σκέψεις μου... του στυλ τι κάνω; που θα πάει όλο αυτό; που πάω; τι θα κάνω στη ζωή μου; να φύγω από την Ελλάδα; κτλ. Θέλω να αλλάξει η Ελλάδα... να γίνει καλύτερη... αλλά τελικά είναι αρκετοί εκείνη που δεν θέλουν να αλλάξει γιατί έχουν βολευτεί... Κρίμα... Και τη ζητάω; Μια δουλειά... και από το τίποτα και την κατάθλιψη που έχω θα πάω στα ουράνια... Βαρέθηκα να ακούω, βαρέθηκα να προχωράνε άτομα που δεν το αξίζουν... βαρέθηκα... Και όλοι έξω από τον χορό κελαηδάνε... κάνε το ένα κάνε το άλλο... όλοι τους φαΐ σκατό και ιδέα... αλλά άλλοι τους βολεύουν... Ίσως αν είχα δουλειά δεν θα τα σκεφτόμουν όλα αυτά... Δεδομένου ότι προτεραιότητα θα είχαν μόνο τα δικά μου όνειρα. Οι συγκυρίες οδήγησαν τις σκέψεις μου, αλλιώς ίσως και εγώ ένα κομμάτι όλου αυτού του συστήματος να ήμουν… Τι άλλο να πω; τι άλλο να κάνω; πλέον το μοναδικό που κάνω είναι να κοιμάμαι, να τρώω και να ψάχνω δουλειά και όπου πάει... Το σίγουρο είναι ότι έχω χάσει τον εαυτό μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να τον επαναφέρω... Οι υποχρεώσεις τρέχουν μέχρι να με καταπιούν... Τεσπα, απλά τα λέω για να σας πω ότι δεν το έχω αφήσει το blog απλά δεν έχω όρεξη... Είναι δύσκολη περίοδος για μένα... Ένα μεγάλο Συγνώμη και σας ευχαριστώ όλους για την στήριξη σας!!!!!!