Καλες Γιορτες σε ολους με ΥΓΕΙΑ...

Θα ηθελα να ευχηθω σε ολους εσας που διαβαζετε ή οχι αυτο το ταπεινο blog που για μενα ειναι το νησι μου, ο ψυχολογος μου... που οταν πνιγομαι και θελω να βγαλω πραγματα προς τα εξω απλα τα γραφω... και μετα νιωθω πιο δυνατος να συνεχισω... καλες γιορτες, καλα Χριστουγεννα με ΥΓΕΙΑ τιποτε αλλο... ολα τα αλλα ειναι δευτερα... να μου πεις οση εχουμε ΥΓΕΙΑ θελουμε ολα τα αλλα το ξερω... αλλα ας αναλογιζομαστε οτι ειμαστε τυχερη μονο και μονο με την ΥΓΕΙΑ μας... και με προσπαθεια και υπομονη θα κατακτησουμε ολους μας τους στοχους σε αυτους τους δυσκολους καιρους... Λοιπον καλη δυναμη και καλες γιορτες να εχουμε!!!!
Και θα ηθελα να αφιερωσω ενα τραγουδι σε μενα... ενα τραγουδι που ειχα παρα παρα πολυ καιρο να ακουσω...





Χτυπά το τηλέφωνο, δεν το σηκώνω
Κουδούνια χτυπάνε και δεν ανοίγω
Για ό,τι κι αν κάνω εμένα χρεώνω
Και θέλω σε μένα να καταλήγω

Ανήκω σε μένα και στα όνειρα μου
δεν θέλω κανένα μες στη μοναξιά μου

Με λένε παράξενο, δε με πειράζει
μα κάνω για μένα ό,τι μ’ αρέσει
Κουράστηκα τόσο, γι’ αυτό και με νοιάζει
ξανά η καρδιά μου να μην πονέσει...

Ευχαριστω για την στηριξη..!!!

Χρονια μας πολλα!!!

Και να μαι παλι εδω...Μονος...

Και να μαι παλι εδω... Αυτη τη φορα μονος... πλεον θα ειμαι μονος... τελειωσε ο ερωτας της για μενα... δε πειραζει ετσι ειναι αυτα... σε αλλους κραταν πολυ... σε αλλους λιγο... το θεμα ειναι να το νιωσεις... και γω το ενιωσα... δυνατα τοσο δυνατα που φοβηθηκα μηπως μου φυγει η καρδια...! Δεν ειναι υπερβολη... θα σας εξηγησω σιγα σιγα... γιατι ακομα μαζευω τα κομματια μου... Και το κακο εφυγε στα ξαφνικα... ουτε αντιο... ουτε ενα βλεμμα... τιποτα... το μοναδικο που ξερω πλεον ειναι οτι πρεπει να συνεχισω... να βρω στοχους για να σηκωθω να τους κυνηγησω... δυσκολο... και μεσα στα Χριστουγεννα... τελικα δεν μου πανε τα Χριστουγεννα... τα πιο σημαντικα ατομα για μενα... τοτε με αφηνουν... και παντα ξαφνικα... και ποτε δε με αφηνουν να πολεμησω... να παλεψω... οπως ειπα σιγα σιγα θα τα βγαλω ολα... τωρα το μοναδικο που θελω να πω ειναι οτι μεσα στο χαος που με κραταει αιχμαλωτο βρισκω διεξοδο σε ενα καινουργιο τραγουδι... δε ξερω γιατι... δε ξερω αν θελω να της το αφιερωσω... δεν ξερω τιποτα... ξερω σιγουρα μονο οτι μου λειπει ενα κομματι μου... δε ξερω αν θα το ξαναβρω... δεν ξερω... θα αφησω τους στιχους να μιλησουν λιγο και τα λεμε παλι... ειπαμε siopileskepseis που δεν ακουγονται... που δεν τις ακουει κανεις... που απλα πρεπει να γραφτουν εδω... για να μας δωσουν κουραγιο... ευχαριστω... καληνυχτα...



Κάθε μέρα ρωτούσα το θεό κι απορούσα
γιατί δε σ' έχω βρει.
Σ 'ό,τι κάνω είσαι μέσα και με όλα τα μέσα σ 'έχω μες τη ζωή.

Έρωτά μου κρυφέ, δε σε βρίσκω ποτέ
Όταν έχω απόλυτη ανάγκη
Μα όταν έρχεσαι συ με πηγαίνεις εκεί
Που τα όνειρα δεν είναι απάτη

Να μείνεις εδώ μη χαθείς
Στιγμές μοιραστήκαμε εμείς
Στιγμές που πονάνε,
φωνές που γελάνε,
ζωές που ζητώ να φανείς

Να μείνεις εδώ μια φορά
Το αύριο θα ναι μετά
Η αγάπη θα έχει
Καρδιά που αντέχει
Κι εμείς να κρατάμε γερά

Να μείνεις εδώ μια φορά

Η ανάγκη πιο πέρα να μου λες καλημέρα
Να ξυπνάμε μαζί
να γελάς, να λυπάσαι σ' όλα πλάι μου να 'σαι
συντροφιά μου εσύ