"Κύων" ή απλά σκύλος

Αυτή η ανάρτηση θα γραφτεί με αφορμή ότι πλέον ο σκύλος έχει ξαναγίνει "μόδα" και σχεδόν πολλά νοικοκυριά έχουν ένα σκυλάκι, όπως και σχεδόν το 90% των φίλων μου, αυτό είναι καλό γιατί ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο και η συμβίωση του με διαφορετικά ζώα τον καλυτερεύει σε πολλά σημεία. Αλλά έχουμε παρεξηγήσει πλέον τον σκύλο και βλέπω το μέγα λάθος (προσωπική μου άποψη) στοργή στοργή στοργή και συμπεριφορά λες και είναι άνθρωπος, μωράκι, παιδάκι ή ότι άλλο πιστεύει ο καθένας... λάθος λάθος λάθος... Και εξηγούμαι...

Από μικρό παιδί είχα "τρέλα" με το ζωικό βασίλειο, πάντα μου άρεσε να μελετάω τα ζώα. Με βιβλία, ντοκιμαντέρ, περιοδικά, dvd κτλ. αλλά μιας και από τότε που γεννήθηκα είχα σκύλο είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτό το είδος. Έτσι θυμάμαι ένα ντοκιμαντέρ που έλεγε ότι ο Θεός όταν είδε πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος και ταυτόχρονα πόσο φοβισμένος ήταν από τον σκύλο (βλέπε ελληνική μυθολογία που πολλά τέρατα είχαν την μορφή του σκύλου πχ. Κέρβερος, Σκύλλα και Χάρυβδις και άλλα) τον εξημέρωσε και τον έστειλε να βοηθάει τον άνθρωπο. Τότε τα σκυλιά είχαν ασχολίες όπως τσοπανόσκυλο, φύλακας, κυνηγόσκυλο, τραβούσαν έλκηθρα και άλλα. Ο σκύλος όπως πολύ ξέρετε προέρχεται από τον λύκο, ο λύκος είναι ζώο που ζει σε αγέλες, ομάδες δηλαδή που αποτελούνται από δύο ή και παραπάνω ζώα. Σε μια αγέλη υπάρχει ιεραρχία που την ακολουθούν πιστά όλα τα μέλη της και όλα τα μέλη της έχουν το ρόλο τους που τον εκτελούν πιστά. Πρώτο στην ιεραρχία είναι το κυρίαρχο αρσενικό, ακολουθεί το κυρίαρχο θηλυκό που είναι πάντα ζευγάρι μεταξύ τους και μόνο εκείνα έχουν το δικαίωμα αναπαραγωγής μέσα στην αγέλη και κανένα άλλο. Και μετά με βάση κυρίως την ικανότητα τους στο κυνήγι τα άλλα μέλη της βρίσκονται ψηλά ή χαμηλά στην ιεραρχία που ακολουθεί. Το κυρίαρχο αρσενικό είναι εκείνος που δίνει τις εντολές πως θα κυνηγήσουν, με ποια σειρά θα φάνε και τις δουλείες που πρέπει να κάνουν τα μέλη της αγέλης για να φυλάξουν την φωλιά τους, τα μικρά ή το φαγητό τους. Όλοι δέχονται τις εντολές χωρίς αντιρρήσεις και πολλές φορές δίνουν τη ζωή τους για την αγέλη. Με βάση αυτά, που βρίσκονται πλέον μέσα στο DNA του σκύλου, ο σκύλος "δένει" αρκετά καλά με τον άνθρωπο και έμφυτα τον δέχεται ως ηγετικό μέλος της αγέλης. Ο σκύλος την βλέπει σαν την δική του αγέλη, την οποία υπηρετεί πιστά και είναι έτοιμος να ακολουθήσει κατά γράμμα τους νόμους της αγέλης του. Εξάλλου όπως είπα πιο πάνω όταν ο σκύλος εξημερώθηκε είχε ασχολίες μέσα στην αγέλη, που πλέον σε μια σύγχρονη εποχή με την τεχνολογία να κυριαρχεί είναι λογικό να παύουν να εξαλειφθούν. Όμως επειδή δεν βλέπουμε πλέον τον σκύλο σαν ένα ενεργό μέλος της αγέλης με αρμοδιότητες και εργασίες αλλά τον βλέπουμε περισσότερο σαν συντροφιά αυτό δεν πρέπει να ταράζει την ιεραρχία της αγέλης. Εμείς είμαστε το αφεντικό όχι εκείνος. Δηλαδή πρέπει να τον εκπαιδεύουμε σωστά, να τον εξασκούμε, να παρατηρούμε την συμπεριφορά του και να την διορθώνουμε όπως θα έκανε το κυρίαρχο αρσενικό. Σε καμία περίπτωση ο σκύλος δεν είναι άνθρωπος και δεν πρέπει να τον βλέπουμε σαν άνθρωπο. Σε καμιά περίπτωση δεν λέω να τον κακομεταχειριζόμαστε απλά πρέπει να μάθουμε πότε πρέπει να του δώσουμε στοργή και με μέτρο πάντα. Μην ξεχνάμε ότι ο σκύλος φτιάχτηκε για να υπακούει εντολές και να κάνει εργασίες και όχι για να έχει κάποιον να του δίνει στοργή όλη μέρα! Φυσικά αυτό μεταδόθηκε πάρα πολλά χρόνια πίσω από την ράτσα της Μάλτας (είναι από τις πιο αρχαίες ράτσες σκύλων) που φτιάχτηκε για να συνοδεύει τις πλούσιες κυρίες στον περίπατο τους, στο φαγητό ακόμα και στον ύπνο  τους. Όμως αυτό δεν άρεσε γι'αυτό και σε κάθε ράτσα έχει καθοριστεί με σαφήνεια πλέον ο προορισμός τους. Δηλαδή η ράτσα Μαλτέζ κυνηγούσε τρωκτικά, το Τζακ Ρασελ για να ξετρυπώνει αλεπούδες, το κόλεϊ για να οδηγεί κοπάδια κτλ.